این شعر را تقدیم می کنم به تمام فرزندان شهیدی که مدت ها منتظر نشانی از پدرشان بوده اند و فرزندانی که هنوز هم در معراج شهدا به دنبال پلاکی از پدر هستند . (منبع این شعر در خاطرم نیست(

پسر شدیم و بدون پدر بزرگ شدیم

    و با هزار غم و دردسر بزرگ شدیم

 و جنگ بود - و وارگی و دربه دری

   سفر رسید و ما با سفر بزرگ شدیم

 پدر همیشه سفر بود مثل این که نبود

    و ما بدون پدر با خطر بزرگ شدیم

 پدر قطار فشنگش قطار رفتن بود

      و ما به شوق سفر بود اگر بزرگ شدیم

 پدر رسید – و ما از قطار جا مانده ایم

   پلاکش مد و ما با خبر بزرگ شدیم

 و کوچه عکس  پدر را به سینه چسبانید

    و ما به چشم شما بیشتر بزرگ شدیم

 قطار پوکه خالی  و زیرسیگاری     

چقدر جای تو خالی، پدر! بزرگ شدیم

 و ما بزرگ نبودیم این شکوه تو بود

 به چشم مردم دنیا اگر بزرگ شدیم